معجزه عشق

وجودم آتش است                روحم، جانم آتش است

کنار تخته سنگی بدم    

 تنها میسوختم و انتظار می کشیدم

                           انتظار یار

آمد آن یار دلربا و کنارم بنشست           

                          از سرمای زمانه شکایت داشت

سوختم با عشق ،از جا ن

                  تا که سرما را فراموش کرد

  بی اعتنا به سوختن من رفت

                   مبهوت چشم به رد پایش دوخته بدم

ناگه صدایی آمد باز هم شکوه از سرمای زما نه

ولی او هم رفت و باز هم....

تنها و غمگین باز هم می سوختم

پیری به کنارم امد

 گفت از چه ناله سر داده ای

شرح ماجرا گفتم

پیر خندید و گفت:

آتش به ذات آتش ست و گرما بخش

مهم نیست که چه کسی کنا ر توست یا که نیست

بسوز و بسوز که اگر یک لحظه نسوزی

نیست و نابود می شوی

   این خاصیت آتش است که بسوزد تا پای جا ن        

                                                                             ل.ر