راه بی پایان تنهایی

یادمون باشه امید رو از کسی نگیریم شاید اون تنها چیزیه که براش مونده

راه بی پایان تنهایی

یادمون باشه امید رو از کسی نگیریم شاید اون تنها چیزیه که براش مونده

منجی

هر وقت شکوه کردم نوید آمد که می آیی

هر وقت نا امید شدم نوری ازتو امیدم داد

راه که گم کردم منتظر تو نشستم تا بیایی

می دانستم که هستی منتظرت بودم و هستم

در پی آمدنت لحظه ها را می شمارم

ثانیه ها به اندازه قرنها ست وقتی که در انتظارم

دلم ،قلبم گواهی میدهد که میایی

تو آخرین امیدی ،  آخرین شمع روشن این ظلمت

پس منتظر می مانم که اگر چنین نکنم از غصه زمانه

نمی توانم بمانم

چشم میدوزم به آن کوه بلند که کی از پس آن می آیی

که خورشید از شرم حضور تو سرخ شود

ستارگان پنهان،کوها مثل اب زیر پایت جاری شوند

دریاها قطره شوند و از چشمان منتظرانت جاری شوند

پس بیا، بیا که عالم همه در پی تو درجوش و خروش است

زندگی

آسمون دلم تاریکه ،نه شاید ابریه ،ولی نه انگار بارونیه !

انگاری خورشید خیال سر بر آوردن نداره

شایدم دیگه خورشیدی نیست .......

نه سبزه ای نه گلی  نه بلبلی

زردی خورشید جاش با سرخی گل عوض شده

پرنده بال پر زدن نداره

همه در اندوه و حسرت روزهای آفتابی اند

آه چی میشد اگه آسمون دلم صاف میشد

گل زرد سرخ میشدو خورشیدم می درخشید

و پرنده پر می زدو می خوند

من می خوام خورشید بشم خورشیدی که هیچگاه  غروبی نداره!!!!!!!

                                                                                                           ل.ر

نور

من آن ماهم که در اوجم               به روی تو نیم جز خاک

تو نیستی اما هستی                 من در هستیم اما نیستم

تو خورشیدی و خود می سوزی       من آن ماهم که محتاجم

مکن دریغ از من مسکین تو نور         که گر نتابی همه ره گم کنند

                                                                                    ل.ر

نظری افکن

خدایا قلبم را آنقدر بزرگ گردان          که محبت همگان در آن جای نهد

خدایا و آنقدر قلبم را کوچک گردان      تا کینه و نخوت هرگر در آن جای نگیرد

خدایا دلم را پر   از سادگی و          قلبم را سرشار از صداقت گردان

خدایا زبانم ده تا همه را شاد گردانم       و زبانم گیر تا با آن دلی نرنجانم

خدایا چشمانی دهم تا تو را جویم        وچشمانم بگیر از من که با آن دلی نسوزانم

خدایا هر چه می خواهی ده از کرمت        و هر چه می خواهی گیر از حکمتت

                                                                                    ل.ر

معجزه عشق

وجودم آتش است                روحم، جانم آتش است

 

کنار تخته سنگی بدم    

 تنها میسوختم و انتظار می کشیدم

                                

                           انتظار یار

آمد آن یار دلربا و کنارم بنشست           

                          از سرمای زمانه شکایت داشت

سوختم با عشق ،از جا ن

                  تا که سرما را فراموش کرد

  بی اعتنا به سوختن من رفت

                   مبهوت چشم به رد پایش دوخته بدم

 

ناگه صدایی آمد باز هم شکوه از سرمای زما نه

ولی او هم رفت و باز هم....

تنها و غمگین باز هم می سوختم

پیری به کنارم امد

 گفت از چه ناله سر داده ای

شرح ماجرا گفتم

پیر خندید و گفت:

آتش به ذات آتش ست و گرما بخش

مهم نیست که چه کسی کنا ر توست یا که نیست

 

بسوز و بسوز که اگر یک لحظه نسوزی

نیست و نابود می شوی

 

   این خاصیت آتش است که بسوزد تا پای جا ن        

                                                                             ل.ر